ناب

شمع فسرده ای بَرَم نشسته آب می شود

چشم خمارخسته اش خموش خواب می شود

تیرگی هم ز هر جهت ، دامن نور می درد

عمر درخشش سرور ، عمر شهاب می شود

نیست دگر در آسمان ز مهر و ماه هم خبر

مهره ی مهر آسمان ، پشت سحاب می شود

چه می دوی چو آهوان، مست در این دیارغم؟

غزال ِ مست دشتی اش چنگ ِ عقاب می شود

چشم مبند به عالمی که گاه ِعجز و تشنگی

رنگ خوشش به هرطرف رنگ سراب می شود

عجب ز پیر نقشه گر! به هفت رنگ نقش او

نقشه ی بوم هستی آم ، نقش بر آب می شود

وآنچه که می سازمش دوباره از جان و دلم

به سیل ویرانگر او باز خراب می شود

دل است کزین رهگذر به درد می زند ولی

به شوق کس نمی تپد، بی تب و تاب می شود

گرچه نمانده است در او ز نیک و بد دگر اثر

بازم از این سرای بد ، پی ِ صواب می شود

وین همه رنج کهنه ام گرچه خرابه اش کند

.بازم ازاین خمر ِ خراب، چون می ناب می شود

سلما